Trochę historii…

W wielu dokumentach źródłowych wymienia się Lubieszewo jako starą osadę, w której od VII do XII wieku funkcjonowały dwa grodziska typu strażniczego. W 1299 roku włości otrzymał Jakub I Güntersberg, podejrzewany o zabójstwo króla Polski, Przemysła II w Rogoźnie. Wieś natomiast jak i zamek zbudował najprawdopodobniej jego syn Gönter i zgodnie z ówczesnym zwyczajem nazwał ją od swojego imienia. Od końca XIII wieku Lubieszewo (Güntershagen) stało się rodową siedzibą rodu von Güntersberg. W 1320 roku synowie Jakuba przekazali wieś na rzecz fundacji filii klasztoru augustianek z Pyrzyc. W kolejnych wiekach wieś z powrotem wraca do rąk rodu von Güntersberg. 14 marca 1499 roku nastąpił podział własności łanów w Lubieszewie i tego dnia właścicielem części wsi został Adrian von Borcke ze Złocieńca. Po 1689 roku dawnymi łanami Günersbergów w Lubieszewie zarządza Ernst Boguslav von Krockow. Lata panowania rodu von Krockow były dla Lubieszewa owocne demograficznie. W 1871 roku w 66 gospodarstwach i 139 rodzinach żyło tu 696 osób.

Cały XIX wiek to liczne zmiany dzierżawców lubieszewskiej domeny państwowej. Obok dwóch słynnych rodów Güntersbergów i von Borcków, które władały Lubieszewem na przestrzeni wieków, warto nadmienić rodzinę Koch, która dzierżawiła Królewską domenę Güntershagen od 1887 roku do wkroczenia tu polskich wojsk w 1945 roku.

Lata 30. ubiegłego wieku kojarzone są z dość dużym postępem na wsi niemieckiej. Nastąpiła elektryfikacja, instalacja wodociągu, doprowadzenie telefonu, a w prawie każdym gospodarstwie we wsi pojawiły się silniki elektryczne. Dużym skokiem cywilizacyjnym okazał się traktor zakupiony do majątku Kochów w 1935 roku., który w uprawie roli zastępował 6 koni. Ostatnim z zarządców domeny w Güntershagen był Hans Koch który po zwolnieniu do rezerwy przejął majątek 1 października 1944 roku. Hans Dobrze radził sobie z zarządzaniem domeną długi zaczęły maleć, a gospodarstwo było bardzo dobrze rozbudowane. Lubieszewskie łany liczyły prawie 165 ha zbóż, 72 ha ziemniaków, 30 ha kukurydzy, a do areału uprawnego należało 48,5 ha lasów. Utrzymywano w tym czasie 31 koni, 84 sztuki bydła, 103 owce, 125 świń i 131 sztuk ptactwa domowego. Hans Koch ostatecznie opuścił Lubieszewo z rodziną w nocy z 1 na 2 marca, gdy dostał od ojca chrzestnego generała lejtnanta Güntera Krappe pozwolenie na ewakuację z Lubieszewa. Hans Koch sądził, że szybko powróci do Lubieszewa jednak się mylił. Pierwszy raz po ucieczce odwiedził Lubieszewo w 1991 roku, podjęta wówczas próba odnalezienia zakopanych trofeów myśliwskich nie powiodła się.

Na przestrzeni lat w Lubieszewie powstawało wiele obiektów i instytucji, niektóre z nich przetrwały do dnia dzisiejszego. Między innymi w Lubieszewie funkcjonował kowal, młynarz, wioska posiadała piekarnik, istniało kilka Karczm, a jedną z ważniejszych organizacji była Straż pożarna.